موزیکال ترین پست تاریخ یادداشتهای توپ سرگردان

یکی از جاذبه های حضور در سالن های مسابقات بسکتبال ان بی ای، جدا از دختران بسیار زیبا و خوشتراش که عضو تیم رقص هستند  با حرکات موزون تماشاگران را سر ذوق میآورند، موسیقی هایی است که دی جی (نواگزار) در حین بازی پخش میکند هم نقش زیادی در ایجاد فضای شاد در استادیوم دارند. این دی جی ها تلاش میکنند موسیقی هایی انتخاب کنند که مناسب لحظه های مختلف بازی باشد و به شکلی تیم خودی را تشویق کنند. در قدیم فقط یک نفر در سالن ارگ میزد و صدای ارگ از بلندگوها پخش میشد اما از سال 1995 به اینطرف همه سالن های ان بی ای به تجهزات کامل صوتی مجهز شده اند و با داشتن ایستگاه های دی جی همه موسیقی های روز را برای لذت تماشاچیان پخش میکنند. اما هیچ وقت تصور کرده اید که اگر در سالن های بسکتبال ایران بخواهیم از همین دی جی ها استفاده کنیم و بر اساس هر موقعیت بازی موسیقی پخش کنیم که مناسب ان حال باشد باید چه اهنگ هایی را انتخاب کنیم. در اینجا فهرست مقایسه ای چند اهنگی که در ان بی ای پخش میشود را با اهنگ هایی ایرانی که مناسب ان لحظات بازی خواهند ( نه لزوما مجاز) برای استفاده دی جی های ایرانی تقدیم میشود

در هنگام گرم کردن دو تیم - در سالن های بسکتبال ان بی ای اهنگ وای ام سی ای پخش میکنند. در سالن های بسکتبال ایران اهنگ جلال همتی . مهم نیست کدام یکی باشد هر چه که باشد در گرم کردن عضلات کمر و مچ دست بسیار موثر خواهد بود۰ 

در هنگام ورود بازیکنان به زمین - سالن های ان ابی ای اهنگ آی گات ا فیلینگ را پخش میکنند و استادیوم های ایرانی اهنگ امشب شب مهتابه ( فقط هم ورژن لیلا فروهر ) ۰

. وقتی بازیکنان از استراحت دو نیمه به زمین بر میگردند - سالن های ان بی ای اهنگ جنگ ستارگان پخش میکنند سالن های ایران اهنگ امشو شوه یاروم برازجونه  

۰وقتی بازیکن تیم حریف از بازی اخراج میشود - سالن ها ان بی ای اهنگ هیت د رود جک را پخش میکنند و سالن های بسکتبال ایران اهنگ دیوونه منصور

وقتی بازیکنان تیم خودی برای گرفتن توپ روی زمین شیرجه میروند - سال ها ان بی ای اهنگ گرنید ( نارنجک) را پخش میکنند و سالن های ایران اهنگ عشق بندر (‌اثر جاودانه گروه سندی)‌ بالاخص ان شاه بیتی که  میفرماید: سی دختر هاجرو خودمو تو گل می پلکونوم

وقتی تیم خودی  برنده میشود - سالن های ان بی ای اهنگ سلبیرشن را پخش میکنند. سالن های بسکتبال ایران اهنگ تیتراژ کارتون فوتبالیست ها

وقتی تیم خودی میبازد - سالن های ان بی ای اهنگ اوری بادی هرتس را پخش میکنند ( بعضی هاشون ) . سالن های بسکتبال ایران اهنگ دادی بر بادم  

وقتی تیم خودی قهرمان میشود - سالن های ان ابی ای اهنگ وی ار د چمپیونز را پخش میکنند. سالن های بسکتبال ایران اهنگ یه حلقه طلایی معین

رکورد رسمی سه امتیازی گل شده در یک بازی شکسته شد

وقتی صحبت از شکستن رکورد در بسکتبال میشود طبیعیه که همه توجه ها به سمت ان بی ای معطوف میشه. همینطور وقتی صحبت از رکورد سه امتیازی به میان میاد اسم هیچ کس به غیر از ری الن به ذهنمون نمیرسه. اما دیروز وقتی رکورد تعداد سه امتیازی گل شده در یک بازی توسط یک بازیکن شکسته شد نه در مسابقات ان بی ای بود و نه اون بازیکن ری الن بود

ربکا گرینول، دختر هفده ساله امریکایی دیشب در یک بازی دبیرستانی در ایالت کنتاکی به تنهایی هفده شوت سه امتیازی را به ثمر رساند و با 51 امتیازی که به تنهایی اورد توانست موجب پیروزی تیمش باشد. او بیست و هشت شوت سه امتیازی زد که هفده تای انها به ثمر رسید. ربکا گرینول متولد ایندیانا است و عضو تیم ملی زیر شانزده سال امریکا بوده و در بازی های قهرمانی جهان دختران در ماه می سال گذشته قهرمان جهان شد. او همچنین عضو تیم سه به سه امریکا هم هست و در بازی های فیبا سال گذشته مدال برنز را بر گردن اویخت. وقتی گزارشگران از او پرسیدند چطور شد که این همه سه امتیاز زدی جواب داد که تیم مقابل دست به دفاع 2-3 زد و همین باعث شد برش زیر حلقه خیلی سخت بشه. من شروع کردم از بیرون شوت بزنم تا کمی دفاع باز بشه ولی خوب وقتی دیدم که شوتها گل میشه این کار را ادامه دادم

رکورد رسمی تعداد شوتهایی سه امتیازی به ثمر رسیده در ان بی ای دوازده سه امتیازیه که مشترکا متعلق به کوبی برایانت از لوس انجلس لیکرز و دانیال مارشال  از تورنتو رپتورز است. در ایران که امار صحیحی وجود ندارد ولی تا انجایی که من به یاد دارم رکورد سه امتیازی های گل شده در یک بازی متعلق به بهرام مدرسی ( بازیکن تیم صدا و سیمای تهران ) است که در بازی های قهرمانی کشور در تبریز در سال 1368 شانزده سه امتیازی را در یک بازی به ثمر رساند

بیرون وایسا تا حالتو بگیرم

دیشب وقتی کوین گارنت از باستن با کارملو أنتونی از نیویورک با هم قاطی کردند کار به فحش و فحش کشی کشید. ظاهرا دامنه فحش ها اف دار تا حدی ادامه پیدا کرد که به زن کارملو انتونی هم کشیده شده. کارملو انتونی هم به کوین گارنت گفت که بیرون وایسا تا حالتو بگیرم۰

در بیشتر مواقع این جمله حالت سمبلیک داره ولی در این مورد خاص ظاهرا قضیه کاملا جدیه و همینطوری که در این وبدیو میبیند کارملو انتونی بعد از بازی دم در اتوبوس باستن منتظر کوین گارنته تا حالشو بگیره. موضوع نهایتا با حضور نیروهای همیشه در صحنه انتظامی ختم به خیر شد ولی ادم انگشت به دهان میماند که بازیکنانی که دستمزدهایشان سر به فلک میزند و انتظار حرفه ای بودن ازشان میرود چرا مثل بچه های دوم راهنمایی رفتار میکنند۰

افتخارات محلی در دو پرده

وقتی که حسین رضا زاده آن وزنه معروف را بالای سر برد و رکورد جهانی سنگین وزن را شکست یا وقتی که خداداد عزیزی آن گل معروف را وارد دروازه استرالیا کرد همه ما ایرانی ها از ته دل خوشحال شدیم. هیچ وقت فکر کرده اید دلیل اصلی اش چه بود؟ چون آن ورزشکار هموطن ما بود و خودمان را در موفقیت او شریک میدانستیم. اینکه آیا ما برای موفق شدن او کاری کرده ایم یا نه هیچ اهمیتی ندارد همین که او موفق میشود برای کیف کردنمان کافی است. حالا تصور کنید میزان کیف کردن مان را وقتی ورزشکار نه تنها هموطنمان است بلکه بچه محل هم باشد. اینجاست که خر کیف شدنمان شانصد برابر میشود

پرده اول  

مکان: ایران، تهران، خیابان سنایی،‌ کوچه بیست دو

زمان: سال ۱۳۶۲

آن زمان ها هنوز ویروس بسکتبال خیابانی به کوچه ما نرسیده بود. گل کوچک هنوز شاه ورزش های اسفالتی بود.  در کوچه ما همه بچه ها، شامل من که همیشه دروازه بان بودم، فوتبال گل کوچک بازی میکردیم اما یکی از بچه ها به نام سعید مطهری در کلاس دیگری قرار داشت. سعید از بقیه بچه های محل مسن تر بود و با آن جثه کوچکش با توپ فوتبال معجزه میکرد. یک پا دو پا کردن هم آخر تکنیک بود و کمتر کسی بلد بود یک پا دو پا بزند بدون اینکه کله معلق نشود. یک پا دو پا کردن، هم با پای چپ هم با پای راست، برایش اب خوردن بود. حتی یادم میاید که اون با توپ پلاستیکی دولایه کاری میکرد که معادل پیوت کردن در بسکتبال بود. خلاصه این اقا سعید ما گل سر سبد فوتبال بازهای محل بود و ما کوچکترها خیلی کیف میکردیم که او ما را تحویل میگرفت. مزه افتخار کردن واقعی را وقتی چشیدم که در مسابقات شبانه فوتبال جام رمضان که آن زمان ها زیر چراغ های میدان ارژانتین برگزار میشد چشم بچه های خیابان رسالت و بیست متری ارامنه را در آورد و چپ و راست بهشان لایی میزد. هر بار که سعید مدافعش را با لایی رد میکرد ما کوچکتر هایی که کنار زمین ایستاده بودیم خر غشو می رفتیم و بلند فریاد میزدیم: لایی پونزده زار! (‌هنوز هم نمی دانم معنی اش چه بود ولی خیلی میچسبید.) بعدش هم  هی به این طرف و ان طرفی مان میگفتیم: آین اقا سعید که داره همه را لوله میکنه بچه محل ماست

پرده دوم

مکان: کانادا، تورونتو،‌ خیابان کلارک، دبیرستان دولتی شهر وان

زمان: ژانویه ۲۰۱۳

از بچگی به دلم مانده بود که سالن بسکتبالمان نزدیک خانه مان باشد. در تمام سالهایی که بسکتبال بازی میکردم همیشه شانصد خط اتوبوس و تاکسی من را از سالن بسکتبال جدا کرده بود اما حالا که خرس پیری شده ام ظاهرا دعاهای آن زمانم مستجاب شده و سالن بسکتبالی که بچه ها برای بازی هفتگی اجاره کردهاند نزدیک خانه ما است. این سالن ورزشی متعلق به یک دبیرستان در شمال شهر تورنتو است. دور تا دور سالن بسکبتال پر است از پرچم هایی حاکی از افتخارات ورزشی مدرسه انهم فقط و فقط در بسکتبال! در ویترین افتخارات بسکتبال مدرسه که در ورودی سالن بسکتبال نصب شده پر است از عکس یک دانش آموز سیاهپوست دومتری به نام اندرو ویگینز 

اندرو ویگینز، بچه محل تازه یافته من،‌ متولد شهر تورنتو است و هفده سال دارد. وقتی در پانزده سالگی ( سال ۲۰۱۰)  اسکاوتهای دانشگاه های امریکا،‌ که این روزها در بشدت در تورنتو به دنبال استعداد هستند،‌ بازی اندرو ویگینز نوجوان را دیدند نتوانستند فک هایشان را که روی زمین پهن شده بود جمع کنند. همان سال نویسنده ای در سایت یی اس پی ان اعلام کرده که دنیا باید منتظر لبرون جیمز بعدی باشد. اندرو در سال ۲۰۱۱ به عنوان بهترین بازیکن دبیرستانی جهان انتخاب شد و در مسابقه نمایشی بین منتخب دبیرستانی های جهان و امریکا چنان بلایی به سر تیم آمریکا اورد که نام خود را به عنوان کوبی برایانت یا لبرون جیمز بعدی ثبت کرد. اندرو اکنون شش ماه اخر دبیرستانش را در یک مدرسه آماده سازی در ایالت ویرجینایی غربی میگذارند تا برای دانشگاه آماده شود. با اینکه هنوز نه ماه با آغاز سال تحصیلی آینده فاصله داریم تیم های دانشگاهی گردن کلفت آمریکا نظیر دوک،‌اوهایو استیت و کنتاکی در حال معلق و وارو زدن برای جذب او هستند. اندرو ویگینز از همین الان رسما به عنوان انتخاب اول سال ۲۰۱۴ در ان بی ای شناخته شده. او عضو تیم ملی زیر هفده سال و زیر هجده کانادا بود و به تنهایی توانست در مسابقات فیبا برای بسکتبال کانادا مدال برنز با کسب کند. اندرو ویگینز بر عکس همه جوان های مستعد دیگر که یا فقط قدشان بلند است با مثل غزال میپرند، نه تنها پرش باور نکردنی دارد بلکه قدرت شوت زنی از راه دور و نزدیک مثال زدنی دارد. او از هم اکنون برای ان بی اماده است

در سالهایی آینده چشمتان به اندرو ویگینز باشد.‌ آن روزی که اندرو ویگینز چشم و چار لبرون جیمز را در آورد یادتان باشد که این اندرو بچه محل ماست.